Stromend afvalwater met mogelijk schurend materiaal (zand, stenen,…) kan zeer belastend zijn voor het wandoppervlak van de gebruikte producten. Slijtvastheid kan gemeten worden met de “Darmstadt kantelgoot” volgens DIN EN 295-3. Met deze proefopstelling worden proefstukken in de vorm van een halve buis gevuld met water en een bepaalde grindfractie. Vervolgens gaat men het proefstuk schommelen over een hoek van 2 x 22.5° waardoor men een versneld schuureffect simuleert in de centrale zone van het proefstuk. Deze beweging wordt tot 400.000 cycli herhaald om vervolgens de uitslijting van het wandoppervlak te meten. Zwavelbeton doorstond deze test en vertoond gelijkaardige resultaten als beton, waarbij in een eerste fase de dunne zwavelhuid wegslijt waarna in een tweede fase het afslijten door de aanwezigheid van de harde granulaten aan het vrijgekomen oppervlak, sterk wordt afgeremd. Bij gres duurt de eerste fase langer door de extra aangebrachte glazuurlaag. Zodra deze echter is weggeschuurd, loopt het verlies aan materiaal sneller op dan bij beton of zwavelbeton.

• Onderzoekscentrum: intern
• Getest volgens: Darmstad proef volgens DIN EN 295-3